Als je jezelf ervan overtuigd hebt dat je verlangt naar de enige juiste partner, dat diegene binnen handbereik is, als je maar… dan heb je jezelf opgezadeld met een belemmerende overtuiging. Een overtuiging die jouw kans op relatiegeluk belemmert. Deze overtuiging blijkt vooral veel voor te komen bij mensen met een vermijdende hechting. Zoals ik in een van de eerdere blogs al schreef, is ‘vermijdende hechting’ geen veroordeling of etiket. Een onveilige hechting ontstaat in een onveilige situatie en is daar een verdedigingsmechanisme. Net als een schuilkelder waarin je je in de oorlog verstopt. Maar als je jaren na de oorlog nog steeds in die kelder zit… mis je een heleboel mooie dingen in het leven!
Terug naar die overtuiging dat je moet wachten tot je de perfecte partner bent tegen gekomen. Door jezelf dit voor te houden, kun je een echte liefdevolle relatie (met de bijbehorende verwarrende emoties), op een afstandje houden. Hoe weet je nu, of jij hier last van hebt? Een belangrijk signaal is ‘de ideale ex’. Het idealiseren van een ex die tijdens de relatie helemaal niet zo ideaal was, maar achteraf het helemaal lijkt te zijn, is zo’n mechanisme dat optreedt bij mensen met een vermijdende hechting.
Een ander signaal is het niet goed kunnen lezen van andermans lichaamstaal. Stel je voor dat een moeder de signalen van haar baby niet zou kunnen begrijpen. Dan zou ze haar kindje eten geven als het een vieze luier heeft, troosten als het wil slapen, in bad doen als het honger heeft. Niet echt handig. Net zo problematisch als het leven van deze baby, is het leven van iemand met een partner met een vermijdende hechting. Als je steun nodig hebt krijg je kritiek, als je opgepept wil worden, word je getroost. Heb jij weleens het gevoel “Ik kan het ook nooit goed doen!”, dan heb je kans dat je een vermijdende hechtingstijl hebt ontwikkeld en dat je inderdaad je partner niet goed aanvoelt.
En wat dan? Stel je herkent hier wat in en wilt het patroon doorbreken? Dan is het allereerste wat van belang is, om niet meer impulsief te oordelen en niet meer impulsief te handelen. Geef jezelf de kans, om je vermijdende strategie te doorbreken door de tijd te nemen iemand beter te leren kennen. Richt je niet op allerlei imperfecties van de ander (jij bent tenslotte ook niet de perfecte partner), maar realiseer je dat je elkaar pas echt leert kennen als het contact gaandeweg intiemer wordt. Pas dan komen zaken aan het licht die op de lange duur van belang zijn. Richt je op het positieve en bevestig de ander.
Werk eraan om de ander zich goed te laten voelen. Richt je op zaken waar je blij mee bent in de ander, hou op met een ex of droombeeld te idealiseren, maar maak het gewoon gezellig met elkaar. Leid jezelf af van het maken van een keuze, maar richt je op samen genieten. Ga wandelen, zeilen, fietsen, samen koken, naar het strand of wat dan ook wat jullie allebei leuk vinden. Bouw het contact rustig op zodat jij jezelf en die ander de kans geeft op een groei in jullie verbondenheid. Blijkt die groei er na een aantal weken niet te zijn, dan heb je in ieder geval een leuke tijd gehad. Wellicht hou je er een vriendschap of een nieuwe hobby aan over. Dat is nou het enige risico dat je loopt als je deze strategie volgt. Is dat nou zo erg?
Voor een wetenschappelijke onderbouwing hiervan verwijs ik graag naar het artikel When the Head protects the Heart: Empathic accuracy in dating relationships. (Simpson, 1995).
Er komen steeds meer singles bij. Uit onderzoek blijkt dat 80% een relatie wil. Er zijn genoeg mogelijkheden, maar speed-daten, online datingbureaus, datingsites en dating-apps voor de telefoon werken niet. Hoe is dat mogelijk? We stellen steeds meer eisen aan onszelf en elkaar. Hoge verwachtingen leiden tot teleurstelling. In jezelf en de ander. Het gevolg is een lage eigenwaarde en/of een onveilige hechting. Dit geldt voor de hele westerse wereld. In deze serie blogs vertel ik over de invloed van de persoonlijke hechtingstijl op het liefdesleven en hoe je dit (positief) kunt beïnvloeden.